Zuurkool
Stel je voor: een paar mannen en vrouwen die witte kool schaven, teilen en
baby-badjes vol. Met een reuze-schaaf natuurlijk. De kool wordt verdeeld in
knie-hoge emmers, met een starter, zout en kruiden voor het fermentatie-
proces. Trouwens een methode die door de Tartaren is bedacht en via China in
onze streken terecht is gekomen. Een plankje en een Maaskei om de kool te
pletten, een deksel met een waterslot, zodat de luchtbelletjes ontsnappen. Zo
stond ik ook een paar jaar geleden bij iemand in de schuur. Koffie erbij en
appeltaart. En thuis de emmer op een koele plaats, wachten en regelmatig
controleren of het proces goed verloopt. Ja, dat was dat jaar bijzondere
zuurkool. Misschien ben ik nu toch wat gemakkelijk uitgevallen, want ik koop
'm weer in de winkel. Afgelopen zaterdag uit zo'n knie-hoge emmer in de
koeling. Wat een verrassend zachte smaak én textuur, daar hoefde geen zoetje
meer bij. Het heeft heerlijk gesmaakt! En weten dat zuurkool - zoals alle
gefermenteerde voedingsmiddelen - gunstig werkt voor onze darmpopulatie en
dus het immuunsysteem, is mooi meegenomen.
Carmen.
|