Nieuwsbrief SuhuYini
najaar 2020
|
|
|
Wat is er veel gebeurd sinds de laatste nieuwsbrief. Een pandemie om te beginnen. Daar zullen we kort aandacht aan besteden, maar deze nieuwsbrief zal je vooral even afleiden van het dagelijkse nieuws. Zo zijn de studenten Vera en Demi terug van hun onderzoek in Kasuliyili en zullen zij vertellen over hun ervaringen. Ook hebben de bestuursleden nieuws. Veel leesplezier!
|
|
Kasuliyili en COVID-19
Op de website van de gezondheidszorg in Ghana staat dat er momenteel 503 corona besmettingen zijn. Belangrijker nieuws vormen de berichten die we krijgen uit Kasuliyili. Hieruit blijkt dat het dagelijks leven gewoon doorgaat en de oogsten lopen zoals gehoopt. De nieuwe deelnemers van dit jaar hebben kunnen profiteren van hun deelname aan het MDP met een geslaagde pinda oogst. Tot zover dus geen reden tot zorg, maar we houden het in de gaten.
|
|
|
|
Op onderzoek uit
Afgelopen januari gingen Demi en Vera, twee master studenten Culturele Antropologie en Ontwikkelingsstudies, naar Kasuliyili. Zij hebben hier twee maanden gewoond voor onderzoek. In de vorige nieuwsbrief hebben ze zich voorgesteld, inmiddels zit hun reis erop. In deze nieuwsbrief nemen ze ons mee in een aantal van hun belevenissen.
|
|
|
|
Aankomst
" Aan het begin van de reis zaten we in Tamale, daar ontmoetten we Majeed. Hij hielp ons met de laatste inkopen en voorbereidingen voordat we nog verder naar het noorden zouden trekken. Een van deze dingen waren twee matrassen die de volgende dag zonder problemen met een touw op de kleine tuktuk werden gebonden die ons naar Kasuliyili zou brengen. Dit terwijl wij opgepropt met onze backpacks achterin zaten. Een heel avontuur was deze rit, vooral toen we de verharde weg verlieten voor een klein zandweggetje. Langzaam maar zeker kleurden onze kleren rood van het stof en verschenen er kleine lemen hutjes langs de weg. Tijdens de reis van Tamale naar Kasuliyili hebben we ons geen moment verveeld. We fantaseerden over de komende maanden en keken onze ogen uit".
"Op zondagavond net voordat de schemer insloeg, reden we in de tuktuk Kasuliyili binnen. Een welkomstcomité stond ons op te wachten voor een voor ons nog onbekende compound. Majeed, onze gastheer, stond hier samen met zijn familie klaar om ons welkom te heten. Direct werden wij in het Dagbani (de lokale taal) begroet en antwoorden wij met “Naaaa” zoals Majeed ons dat voordeed" .
|
|
|
Kerkbezoek
"Onder luid tromgeroffel zijn we naar de kerk vertrokken om een mis bij te wonen. We werden hier hartelijk ontvangen en kregen meteen een stoel aangewezen. Na de preek van de pastoor kwamen alle kinderen zingend de kerk in. Al snel veranderde de kerk in een ruimte vol muziek en dans. Iedereen stond op om mee te dansen en te klappen. Een erg bijzonder spektakel om mee te maken. De warmte die er vanaf straalde zorgde ervoor dat we beide een traantje moesten wegpinken. We waren erg onder de indruk en blij dat we deze bijzondere dienst hebben mogen meemaken".
|
|
|
|
WC bezoek
"Waar in Nederland naar de wc gaan niet zo veel voorstelt, is het in Kasuliyili elke dag weer een avontuur; van vleermuizen in de wc tot een stoet kinderen die ons gillend achtervolgden. Om jullie een beeld te geven: de wc is een gat in de grond omringd door een klein gebouw zo’n 500 meter (10 min) lopen van onze compound. Telkens als we erheen liepen waren wij al gespot door alle kinderen die langs de route wonen. Voordat wij hen zagen hoorden we al het geroep “selaminga, selaminga!!”, wat “witte, witte!!” betekent. Deze groep kinderen was over het algemeen een leuk gezelschap, behalve om half 6 ‘s ochtends als je een ochtendhumeur hebt. Gelukkig verdween ons ochtendhumeur wel weer snel door alle vrolijke glimlachen".
|
|
|
|
Brandhout halen
"Met zonsopkomst, voordat het heetst van de dag begint, verlaten we samen met Rachida de compound om hout te halen. Dit is een wekelijkse bezigheid van de vrouwen in het dorp, omdat al het eten nog op vuur wordt gekookt. Eenmaal aangekomen, na een wandeling van anderhalf uur, beginnen Rachida en de andere vrouwen meteen met het kappen van hout. Wij smachten ondertussen al naar een pauze na het lopen in de hete zon. Zodra er genoeg hout is verzamelend worden de takken bij elkaar gebonden in een grote stapel van ongeveer 1,5 meter lang en 1 meter hoog. Om de stapel op hun hoofd te krijgen hebben de vrouwen hulp nodig van elkaar. Rachida vraagt ons haar te helpen en na het gewicht ook maar voor één seconde te hebben gevoeld staan we nog meer versteld van hoe de vrouwen de stapels op hun hoofd balanceren.
|
|
|
Het valt ons op dat de vrouwen op de terug weg een stuk stiller zijn en gezien het gewicht wat zij bij zich dragen en de als maar stijgende temperatuur kunnen wij ons dat goed voorstellen. Zodra Rachida klaar is met haar taak schept ze wat water uit te ton, neemt een paar slokken en pakt haar spullen om naar school te gaan. Dit terwijl wij de rest van de dag nodig hebben om bij te komen".
|
|
Abrupt einde
"Ons onderzoek in Kasuliyili kwam door de Corona pandemie helaas abrupt tot een einde. Niet alleen Majeed en zijn familie waren hier erg ontdaan van, ook wij waren erg verdrietig om deze bijzondere plek vervroegd te verlaten. Na een paar weken in het dorp voelden wij ons ondertussen echt onderdeel van familie Fuseini en waren we niet alleen bezig met het doen van onderzoek, maar ook met het spelen van spelletjes met de kids en met het bewonderen van Rahi’s vaardige handen terwijl ze kleren voor ons naaide. We denken dan ook met weemoed terug aan de gillende kinderen die ons achterna renden terwijl wij naar de “wc” liepen, naar Ibrahim die met zijn bolle buikje als een echte macho door de compound liep, de nachten onder de sterrenhemel op een rietenmatje op de grond, en aan de jollof rijst die Rahi voor ons bereidde. Het was een bijzonder en mooi avontuur!"
|
|
|
|
Hoe is het met de tractor?
In 2018 kwam een grote wens van het MDP in vervulling. Eindelijk hadden ze een eigen tractor! Hiermee werden ze niet meer afhankelijk van de dure optie om een van de schaarse tractoren in te huren en konden ze ervoor zorgen dat het land van de deelneemsters precies op tijd bewerkt werd. Binnen het SuhuYini bestuur hebben we het veelvuldig gehad over de voor- en nadelen van het aanschaffen van een tractor. Deze verslijten namelijk en daar moet genoeg voor gespaard worden. En inderdaad, de afgelopen tijd is de tractor volop gebruikt, maar is de reparateur ook 17 keer langs geweest. Het is dus een proces van vallen en opstaan. Het MDP profiteert enorm van de tractor, maar er zijn ook wel eens tegenvallers. De tractor is een waardevolle bezitting en een waardevol leerproces.
|
|
|
|
Nieuws van het bestuur
- Boi is voor de tweede keer vader geworden van een zoon, Jonathan! We wensen Boi, Annemarie en David veel geluk!
- Na ruim vijf jaar heeft Iris ervoor gekozen om als bestuurslid terug te treden om ruimte te maken voor nieuwe ontwikkelingen. We gaan Iris gezelligheid en kritische blik missen. Hieronder vertelt ze jullie waarom ze ervoor heeft gekozen om te stoppen.
|
|
Lieve vrienden van SuhuYini,
De tijd is voor mij aangebroken om te stoppen met mijn bestuursperiode bij SuhuYini. Ruim vijf jaar heb ik mij met veel plezier samen met mijn lieve mede-bestuursleden ingezet voor de gemeenschap in Kasuliyili. In deze jaren hebben het MDP en SuhuYini mooie resultaten neergezet en belangrijke ontwikkelingen naar zelfstandigheid gemaakt. Ik ben hier heel blij mee en trots op. Ik heb veel vertrouwen dat ook de komende jaren MDP en SuhuYini belangrijke stappen zullen zetten zodat steeds meer vrouwen en hun gezinnen in Kasuliyili ondersteund worden en een beter bestaan kunnen opbouwen.
Ik heb, na lang wikken en wegen, de beslissing genomen om te stoppen als bestuurslid bij SuhuYini. Dit komt met name doordat er veranderingen op komst zijn in mijn leven en ik daar veel energie in wil steken: ik ben namelijk in verwachting! Daarnaast had ik graag mijn betrokkenheid bij het project willen versterken door het MDP en de vrouwen in Kasuliyili te ontmoeten, maar dit is in de afgelopen jaren niet gelukt en dit zal ook de komende tijd niet haalbaar zijn. Uiteraard betekent stoppen met het bestuur niet dat ik niet meer betrokken ben bij SuhuYini. Ik draag SuhuYini en het MDP een warm hart toe en waar ik kan helpen zal ik dat graag doen.
Ik wil Melissa, Boi, Josh en Nina heel erg bedanken voor de gezellige, inspirerende en leerzame samenwerking in de afgelopen jaren en wens hen, en ook het MDP en de vrouwen in Kasuliyili, alle goeds toe.
Hartelijke groet!
Iris
|
|
|
Liefs van SuhuYini!
Josh, Nina, Melissa, Boi en Iris
|
|
|
|
|
|
